بعضاً کسانی در مورد تشکیل «دولت موقت» می‌پرسند. ما باید دقت کنیم که در مبارزه فازهای مبارزه بسیار مهم هستند. طرح‌ها را نمی‌شود خیلی جلوتر از فازها پیش برد. ما در حال حاضر در فاز تشکیل دولت موقت نیستیم. بلکه در فاز سازماندهی مبارزه‌ایم. چون نیرویی که در ایران وجود دارد باید سازماندهی بشود، تا بتواند بر مبنای یک سازماندهی توانمند به سمت یک هدف حرکت بکند. بنابراین اولویت اساسی در این مرحله همان سازماندهی‌ست. اگر ما بخواهیم فازهای مبارزه را کنار بگذاریم و براساس بهم‌ریختگی فازها حرکت بکنیم، قطعاً کارهای زودهنگام انجام می‌دهیم. دیدیم در سال‌های قبل هم بعضی‌ها آمدند و دولت موقت یا حکومت موقت یا از این چیزها را تشکیل دادند. ولی به جایی هم نرسیدند. بنابراین باید اجازه بدهیم که بر اساس فازهای مبارزه پیش برویم.
از سوی دیگر برنامۀ مبارزاتی و سازماندهی باید متناسب با آن مرحله‌ای باشد که جامعه وارد آن شده است. به عبارت دیگر در جامعه باید ابتدا تقاضا بوجود آید. مثلاً من یادم می‌آید که ده سال پیش، وقتی ما بیانیه می‌دادیم و از مردم خواهش می‌کردیم که پای صندوق رآی نروند، آنها به بیانیۀ ما به خواهش ما توجه نمی‌کردند. یا وقتی می‌رفتیم پای صندوق رأی تا مردم را راضی کنیم که رأی ندهند، این بحث معمولاً در خیابان پیش می‌آمد، خیلی‌ها می‌گفتند؛ حرف‌های شما درست است، اما امیدی نیست. یا می‌گفتند؛ امکان‌پذیر نیست، جمهوری اسلامی تکان نمی‌خورد. می‌گفتند؛ حالا به اصلاحات رأی بدهیم و ببینیم چه خواهد شد. ما در همۀ این سال‌ها مبارزه کرده‌ایم. اما جامعه تقاضای این مرحله از مبارزه را نداشت. جامعه الان به این مرحله رسیده و متوجه شده که هیچ سعادتی در جمهوری اسلامی محقق نمی‌شود و آینده‌ای در جمهوری اسلامی نیست. الان وقتی جامعه به این فکر و به این باور رسیده، فصل سازماندهی جدی‌ست. والا ما همیشه بودیم و مبارزه می‌کردیم و داشتیم تلاش می‌کردیم، اما جامعه هنوز به این باور نرسیده بود. یعنی امکانات عینی و ذهنی باید با هم تطابق پیدا بکنند.
(بخش‌هایی از سخنان حجت کلاشی در برنامه OMID AM در شبکه منوتو)