حجت کلاشی:
در نشست مونیخ تاکید شد که شاهزاده رضا پهلوی از دیدگاه ما «رهبر انقلاب ملی»ست. و این البته از نگاه من، نوعی از انقلاب است که نسبتی با میراث چپ و آنارشیسم ندارد. یعنی همان عناصری که پادشاهی مشروطه فرانسه را به ورطه‌ی هولناک خشونت و کشتار و جاهایی بربریت افکند و سپس به دست کمونیست‌ها در کالبد انقلاب روسیه رفت و شد «اتحاد جماهیر شوروی».
سرچشمه و بنیاد این رهبری ایشان، برای ما پادشاهی‌خواهان از ولیعهدی و نهاد پادشاهی‌ست یعنی شاه یا وارث قانونی پادشاهی، نبردی را رهبری می‌کند و برای جمهوری‌خواهان از محبوبیت و دموکرات بودن ایشان می‌تواند باشد.
از اینروی پاسخ مساله روشن و سرراست است. شاهزاده برای جمهوری‌خواهانِ هوادار خودشان تا روشن شدن تکلیف ساختار سیاسی آینده از راه اراده ملی و به شکل دموکراتیک، رهبر هستند و برای ما پادشاهی خواهان در صورتی که اراده ملت، بازگشت پادشاهی باشد؛ پادشاه مشروطه خواهند بود، همانگونه که هستند(یعنی شاه ما در این نبرد رهبر ماست).
از اینروی کسانی که چنین فرمولی را پذیرفته‌اند می‌توانند باهم همکاری کنند و دامنه رهبری ایشان را میان سلیقه‌های دیگر گسترش دهند.
این فرمول به این معنا نیست که پادشاهی‌خواهان خواست، هدف و شعارهای خودشان را فراموش کنند. شاهزاده به روشنی تاکید کردند که نمی‌خواهند برای مردم درباره شکل حکومت تعیین تکلیف کنند و هیچ کس هم چنین حقی ندارد. از اینروی پادشاهی‌خواهان در گردهم‌آیی‌های باشکوه خود حق دارند که آرنگ‌ها و شعارها و نمادهای خود را داشته باشند و هویت جمعی خود را با آنها به نمایش بگذارند.
امیدوارم گردهم‌آیی ژنو با شعار جاوید شاه و پاینده ایران باشکوه‌تر برگزار شود.
و نیز تا جایی که از نشست مونیخ دانستم این بود که درها به روی همه ایرانگرایان گشوده است اما در نهایت باید همگی اینرا ببینیم که برای درست کردن چنین نهادهای مهمی کیفیت مهند‌تر و مهم‌تر از کمیت است.
انتقاد کنیم که انتقاد راهگشا و یاریگر است اما راه را به روی حاشیه و جنگ روانی ببندیم. شاهزاده دیروز مونیخ جلسه داشت و امروز ژنو، اینهمه سختکوشی را باید ارجمند داشت و با همه توان پشتیبانی کرد.